حوزه علمیه زینبیه(س) سراوان

در پیشگاه خدای مهربان عزیزترین کس بنده ای است که به او ایمان آورده است. مومن به عنوان دردانه خدا و نورچشم حق تعالی  و مظهر صفات و اسماء الهی است.

قلب مومن عرش خدا و حرم اوست.مومن حرمتش از کعبه -خانه خدا- بیشتراست.

به برکت وجود مومن است که خداوند بلا را دفع می کند.اگر مومن دست بر دعا بردارد خداوند متعال خواسته او را رد نمی کند.

مومن آنقدر عظمت دارد که اگر بر سر قبر او نیز به احترامش از خدا چیزی بخواهی به تو عنایت می کند.

در باره مومن چند نگاه غلط وجود دارد:

۱-برخی فکر می کنند که مومن فقط کسی است که در بیرون از خانه اوست و کسی که در منزلش زندگی می کند ازقبیل: همسر/ برادر/ خواهر/ مادر/ پدر/ و قرزند و…مومن نیستند لذا برخی مراعات حال مومن بیرون از خانه را می کنند ولی حق مومن در خانه را ضایع می کنند؟!

۲- برخی فکر می کنند که احترام به مومن فقط اختصاص به هنگامی است که او در این دنیا زندگی می کند و بعد از مرگش ما نسبت به او وظیفه ای نداریم.واین در حالی است که سر خاک مومنین رفتن وخیرات به آنها فرستادن جزو وظایف مسلمانان وسنت پیامبر صلی الله علیه وآله واهل البیت علیهم السلام بوده است.پیامبر خود غروب هر پنج شنبه به اهل قبور سر می زد.

۳- احترام مومن فقط در کارهای بزرگ مفهوم دارد درحالی که در برخی روایات گمان بد به مومن داشتن نیز گناه محسوب می شود.

به هر حا ل دوستان ما از احترام به مومنین غافل شده ایم مومنی که ولی خداست و همنشین او خود حقتعالی است!

به این روایت که مرحوم کلینی قدس سره نقل کرده توجه بفرمایید:

أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حَسَّانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَيْلِ عَنْ أَبِي حَمْزَةَ قَالَ :

سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ:

« إِذَا قَالَ الرَّجُلُ لِأَخِيهِ الْمُؤْمِنِ أُفٍّ خَرَجَ مِنْ وَلَايَتِهِ وَ إِذَا قَالَ أَنْتَ عَدُوِّي كَفَرَ أَحَدُهُمَا وَ لَا يَقْبَلُ اللَّهُ مِنْ مُؤْمِنٍ عَمَلًا وَ هُوَ مُضْمِرٌ عَلَى أَخِيهِ الْمُؤْمِنِ سُوءا». (الكافي،ج‏2، باب السباب، ص : 359)

ترجمه:

امام صادق علیه السلام می فرماید:

وقتی مردی به برادر مومنش« اف» بگوید از ولایت او(خدا و یا مومن) خارج می شود و وقتی بگوید «تو دشمن من هستی» یکی از آندو کفر ورزیده است و خداوند از مومن «مادامی که در دل خود نسبت به برادر مومنش بدیی را مخفی کند» قبول نخواهد کرد.

نکته ها:

- کوچکترین درجه اهانت و بی احترامی به مومن «اف»گفتن به او است.

- اگر کسی با مومنی دشمنی کند در حقیقت با خدا دشمنی کرده است واین دشمنی اورا از ولایت الهی خارج می کند وخدا دیگر به او توجه خاص نمی کند.

- ما نسبت به مومنین حتی حق نادریم گمان بد داشته باشیم وبدیی را نسبت به او در دل مخفی کنیم.

دوستان مراقب باشیم همه را به خاطر برخی خطاها محکوم به خروج از ایمان نکنیم بلکه بدیهای آنها را به خود آنها تذکر بدهیم و نصیحتشان کنیم.

بدا به حال کسانی که با قلم و بنان و بیان و تصمیمات غلط اهل ایمان را آزردند.