حوزه علمیه زینبیه(س) سراوان

بخشی از یک نامه….
دخترم! عفت و پاکدامنی برای یک «فرشته» لازم است.زن مثل یک فرشته است.فرشته را هرکس نمی بیند او خود را از انسانهای« ناپاک و آلوده و دلهای سمّی» می پوشاند تا همیشه «فرشته» بماند.
عزیزم! نمی گویم حتما چادر بپوش.
لباسی بپوش که بدنت،زیباییت،اندامت،و…را بپوشاند.
یک تار مویت را که می تواند پله ترقی تو بسوی خداوند باشد به کسی جز محرمت نشان مده،«عضو عضو بدنت را که برگها وگلبرگهای توست نگذار نامحرمی ببیند والا پژمرده خواهی شد».
شاید بگویی اگر خودم را نشان ندهم کسی سراغم نمی آید؟
اشتباه نکن «دلها در دستان خداست و اوست که آنها را به هم متصل می کند. تو با خدا باش تا خدایی ترین شوهر را برایت نشان دهد».
«وقتی یک گل را هزاران نفر ببویند و هرکسی یک لحظه بایستد وسایه خود را بر آن اندازد،دیگر از آن گل رنگ و بویی نمی ماند دیگر او گل نمی شود او تبدیل به یک شاخه خشک می شود که فقط برای آتش زدن از آن استفاده می کنند».

تو که نمی خواهی یک شاخه گل خشکیده باشی که عاقبتش سوخت است؟! …